Je kent het misschien: het huis van je ouders staat vol met spullen die in de loop van tientallen jaren zijn verzameld. Dozen met oude rekeningen, servies dat alleen met kerst op tafel komt, kleding die al jaren niet meer gedragen wordt. Het zijn herinneringen, maar het is ook een enorme klus voor later.
Waarom wachten tot het moment dat het móét, terwijl je er nu samen iets moois van kunt maken? Zet een pot thee, trek die stoffige dozen uit de kast en ga samen op ontdekkingstocht. Misschien wil je dochter dat vintage servies voor haar eerste huis. Misschien kan je zus die oude naaimachine goed gebruiken. En ondertussen komen de verhalen los.
Herinneringen op je gemak bekijken
In Zweden hebben ze daar een prachtig woord voor: Döstädning – letterlijk ‘opruimen voor de dood’. Het klinkt misschien somber, maar in werkelijkheid is het een warm en waardevol proces. Je maakt samen keuzes over wat bewaard blijft, wat weg kan en wat een tweede leven krijgt bij iemand die er blij mee is.
Door op tijd te beginnen, voorkom je dat jij – of je broers en zussen – later in één keer door alles heen moeten. Het geeft je ouders rust en jou de kans om herinneringen te horen die anders misschien verloren gaan. Zelf had ik ooit met mijn moeder een paar dagen waarin we alle oude dia’s van gezinsvakanties bekeken. We lachten, stelden vragen en vulden gaten in onze herinneringen. Het werd een kostbare tijd samen.
Maak ruimte
En het levert meer op dan alleen een opgeruimd huis. Met minder spullen hoeven je ouders minder te onderhouden, op te ruimen of te verplaatsen. Er komt ruimte, letterlijk en figuurlijk.
Dus, wacht niet tot later. Begin samen. Geef, deel, vertel. Zo laat je niet alleen spullen achter, maar ook verhalen – en dat is misschien wel het mooiste erfstuk.
Meedenken
Wil je dit samen met je ouders oppakken, maar weet je niet goed hoe je het gesprek begint? Ik denk met je mee en begeleid jullie stap voor stap. Neem gerust contact op, dan kijken we hoe we dit samen kunnen aanpakken.
Reactie plaatsen
Reacties